O tym, że stypendium zdumiewa. Podsumowanie (zaległe) lutego i marca.

Post wypełniony po brzegi informacjami. No, ale cóż się dziwić, w  sytuacji, gdy spędza się w Polsce tyle czasu, że przerwy od bloga trwają dłużej, niż wcześniej? I tu, od razu zła (dobra? :D) wiadomość dla niektórych z Was: nasze dni w tym roku szkolnym są policzone.  Do bodajże 8. września, zostało mi zaledwie 50 dni w Anglii. Tak więc, biorąc pod uwagę jeszcze dwa inne powroty do Polski w międzyczasie, szykujcie się już na dłuższą przerwę, która nastąpi za dokładnie dwa miesiące! 

Jeśli chodzi o stypendia... 

Kwalifikacje BAS właśnie się skończyły, więc GRATULUJĘ tym, którzy dostali stypendia! Wykorzystajcie ten wyjazd, jak możecie najlepiej, pod każdym możliwym względem! Teraz na pewno jesteście zdumieni, ale spokojnie. ;)
Swoją drogą, jeśli zastanawiacie się, jak wybierać przedmioty, jak wygląda edukacja w Anglii, jak się przygotowywać do wyjazdu, czy ogólnie, jak dobrze spędzić pozostałe w Polsce dni, zapraszam tu i tam!

Jak Ada ludzi informowała przed rokiem. 

Pamiętam, jak do mnie zadzwonił telefon. Siedziałam i jadłam kolację, jak to z przyzwyczajenia o godzinie 17. I wtedy, dzwoni. Odebrałam. Zdziwiłam się. I to jak. Zaczęła się prawdziwa gorączka. Najpierw informacyjna, bo praktycznie nikt oprócz moich rodziców nie wiedział, że startuję w jakichkolwiek konkursach stypendialnych. Szok był ogromny. Rodzeństwo, przyjaciele, a potem bliżsi znajomi. Pamiętam poniedziałek, dzień po telefonie, jak w różnych dziwnych okolicznościach informowałam kilka następnych wybranych osób. Ich miny... Coś niesamowitego. A potem klasa, najlepsza reakcja świata.  Wyobraźcie sobie: pracownia matematyczna; wychowawczyni zapowiada, że chcę coś ogłosić. Nic nowego; wręcz chleb powszedni, jak to w zawodzie gospodarza klasy bywa. Z mojej strony nietypowy stres, i to ogromny, ale na szczęście było wsparcie. Wstaję i mówię to, co mam powiedzieć. Ludzi zatyka. "Jak to?!" wisi w powietrzu. A później brawa i lawina pytań. I tak na każdym kroku, bo po poinformowaniu klasy pozwoliłam wieści o stypendium pójść w świat i roznosić się samoistnie. Budziła różne emocje. Najczęściej pozytywne. I było wsparcie, jakiego życzę każdemu. Bo w takiej sytuacji życiowej to jest ono podstawą. Emocje opadają, ale podejście do tematu zostaje na długo takie same.

A jeżeli tym razem się nie udało? 

Tym, którzy nie dostali stypendiów, życzę, żeby nie przejmowali się tym, że coś tam nie wyszło, tylko nadal robili swoje i rozwijali się w wybrany przez siebie sposób.
Dalej chcecie uczyć się za granicą? Kombinujcie!
Nie chcecie koniecznie uczyć się w liceum zagranicznym, tylko ewentualnie wyjechać później? Szukajcie możliwości!
Wolicie zostać w Polsce? Też tak można, zwłaszcza, że i tu jest sporo do zrobienia.
Poszukujcie okazji, spełniajcie swoje marzenia, choćby na około, choćby czasem było trudno, w jakiej sytuacji życiowej byście nie byli. I pamiętajcie, że wszystko w Waszych rękach! Powodzenia!

A teraz nadrabiamy zaległości: 

Podsumowanie lutowe:

1. Dotrzeć do domu.

Zaskoczę Was. Udało się. I to nie raz:D

2. Zrobić Tablicę Motywacji.

A oto, przedstawiam:

3. Zapisać się na egzamin z teorii muzyki, polski AS i grade 7 ze śpiewania.

Zrobione! Teraz tylko ogarniać egzaminy z dawnych lat, śpiewać dużo i będzie ok.

4. Zacząć naukę teorii do prawa jazdy.

Książka - pożyczona. Płytka - odpalona. Poziom wiedzy z teorii - średniawy. Niektóre kwestie są oczywiste i banalne, ale inne... Hm. No ale zaraz, ja tego nie zdam?! Od czegoś jest ta książka i testy. ;) 

5. Wypożyczyć z biblioteki książki do niemieckiego.

Podręczniki do francuskiego, dwie półki. Podręczniki do hiszpańskiego, jedna. Podręczniki do niemieckiego, dwie sztuki. Ale przynajmniej już są u mnie i mogę się z nich uczyć. Świetna sprawa, polecam. :)

6. Nauczyć się na mocki przed wyjazdem do Polski i przeżyć tydzień mocków.

Tak dawno, że aż nieprawda. No dobra, żartowałam. To było trochę straszne i nawet zdążyłam Wam o tym napisać, ale przynajmniej wyniki ok.

7. Spędzić dobrze czas w Londynie, a potem w Polsce.

Jak zwykle, było naprawdę fajnie. :D 

8. Kupić bilety na przedstawienie w marcu dla rodziców i przygotować z nimi ich przyjazd na moje urodziny.

Po wielu dniach planowania, ułożyłam ostateczną listę obiektów wartych odwiedzenia. Rodzicom się podobało, a więc w porządku. Ale o tym już w podsumowaniu marca poniżej. 

9. Obejrzeć przynajmniej 3 filmy nominowane w tym roku do Oscara.

Obejrzałam te: 

Boyhood - kilkanaście lat życia Masona i... W sumie tyle. Momentami wlókł się jak flaki z olejem, choć koncepcja ogólnie fajna. Niemniej jednak, jakoś mnie nie powalił. 

Teoria wszystkiego - całkiem niezły film, choć temat miłości Hawkinga i Jane w końcu zniknął w tym wszystkim i właściwie nie został w pełni wyczerpany. Ogólnie, sympatyczny film, no ale... Czegoś mi zabrakło. Choć generalnie sporo ciekawostek nt. Hawkinga, jego pracy i choroby; świetna gra aktorska.

Wielka Szóstka - ok, inna kategoria, ale też nominowany, a nawet zwycięski. I jaki sympatyczny! Baymax - ten baloniasty z obrazka obok- jest niesamowicie uroczy i dobry; bardzo rozczulający bohater Polecam! Taki Disney, jakiego wszyscy znamy i kochamy. 

10. Znaleźć krótszą drogę do ulubionego kina w Norwich. 

Moje ulubione znajduje się po drugiej stronie rzeki i miałam strasznie wielki problem z trafieniem tam, ale już jest lepiej. Jak raz szłam o 4km za dużo, tak teraz dałam radę dotrzeć w miarę sprawnie. 

Swoją drogą, to kino znajduje się w bardzo ładnej dzielnicy, zobaczcie sami: 

kino "Odeon" i jego okolice

11. Nauczyć się całej hiragany i wrócić do ćwiczenia japońskiego.

Hiragana czasem ciągnie się spaghetti, ale daje radę. A japoński to jest jeden z tych języków, których nauka jest niesamowicie satysfakcjonująca, choć jest to, oczywiście, niezłe wyzwanie. 

A marzec? 

1. Mieć świetne urodziny. 

Jak już wspominałam tu, było naprawdę nieźle. Filmik z życzeniami, telefony po nocy i za dnia, dużo bardzo miłych wiadomości i zdjęć... A ze strony Anglików "Happy Birthday" kilkukrotne, sporo miłych słów, impreza na historii i druga, w internacie, na którą w sumie zaspałam. W domu natomiast kolejne prezenty, niespodzianki i udane przyjęcie dla rodziny. Tak więc, ogólnie było super, mimo wszystko. :D 

mój tort; mój urodzinowy obiad podczas przyjęcia dla rodziny; kamera z tortu;
kartka od siostry; tort - niespodzianka od Kingi; tulipany od siostrzeńców; prezenty;
rodzinna rozgrywka w kręgle; kawa z przyjęcia. :D 

2. Obejrzeć co najmniej 3 thrillery. 

Obejrzałam: 

Prestiż - niezły, choć z niespodziewaną odrobiną fantastyki. Bardzo fajnie zrobiony i zaskakujący, zdecydowanie na plus. 

Wyspa Tajemnic - trzyma w napięciu i momentami przeraża, więc nie polecam oglądać w nocy, w internacie, w weekend, gdy jest się jedynym człowiekiem we wschodnim skrzydle. Film otwiera też drogę do własnych interpretacji, co jest naprawdę fajne. 

Incepcja - kolejny świetny film z Di Caprio, który warto zobaczyć. Mniej mi się podobał, niż Wyspa Tajemnic, ale też genialny, zwłaszcza, że temat snów jest jednym z tych, które interesują mnie najbardziej w psychologii. Warto zobaczyć, trzyma w napięciu. 

3. Pokazać rodzicom to, co najważniejsze w tym rejonie Anglii, gdy przyjadą.

Myślę, że się udało. W sobotę byliśmy w Norwich, gdzie zwiedziliśmy zamek, katedrę i kilka pomniejszych obiektów. Byliśmy też w Muzeum Musztardy, gdzie kupiłam tacie prezent urodzinowy (miał swoje święto dwa dni po moim): musztardę czekoladową o smaku chilli. I choć została skonfiskowana na lotnisku, a ja planuję kupić następny słoik, gdy będę jechać do domu na wakacje z dużym bagażem, mimo wszystko był to udany dzień, pełen interesujących doświadczeń. 

Muzeum Musztardy; katedra w Norwich; zamek w Norwich; tzw. Forum, gdzie są organizowane różne spotkania, a na co dzień znajduje się biblioteka, mnóstwo restauracji, sporo pomniejszych film i lokalna siedziba BBC. 

Potem byliśmy w szkole na przedstawieniu i zwiedzaliśmy jej okolice. A w niedzielę... 

4. Pojechać nad morze.

...Byłam z rodzicami nad Morzem Północnym w Lowestoft. Jest to miejscowość oddalona 30 minut autobusem od szkoły i można jechać bezpośrednio z Norwich. Fajnie było zobaczyć może, ale tej miejscówki nie polecam: strasznie biedna  i robotnicza. Same fabryki, dużo domów w okropnym stanie, a biedę po prostu widać na pierwszy rzut oka. Następnym razem wybiorę się do turystycznego Great Yarmouth położonego w tej samej odległości od szkoły, aczkolwiek i tak uważam, że fajnie było wreszcie zobaczyć zimne morze, do którego mam w linii prostej zaledwie kilkanaście km. 

deptak; centrum Lowestoft; Morze Północne. 

5. Zdać egzamin z teorii muzyki. 

Uwaga, uwaga, zdałam! 88/100, czyli całkiem nieźle. :D No i teraz mogę już bez problemu podchodzić do egzaminu ze śpiewania, bardzo ok. 

6. Skończyć coursework z "Jumpers" w terminie. 

Na szczęście podołałam! Dzięki temu, nie musiałam nad tym ślęczeć podczas przerwy wielkanocnej  lub - co gorsza - utknąć w szkole na dodatkowe trzy tygodnie. O moralnej degeneracji w sztuce "Jumpers", całkiem ciekawy temat. Jeśli ktoś chciałby przeczytać, dajcie znać. :D 

7. Dotrzeć do domu na Wielkanoc bez jakichkolwiek problemów. 

Problemy, nie problemy, ale dotarłam i spędziłam w domu miłe 24 dni. ^^ 

Takie drobne podsumowanie: 

budyń po nocy; mazurek mojego autorstwa na święta; ukochana pomidorówka;
nowy mieszkaniec mojego domu tj. szczeniak o imieniu Nora; rowerem w świat; pisanki mojego autorstwa;
miasto moje; porównanie wielkości danego w prezencie masła orzechowego z USA z największą nutellą; wielkanocna babka brownie mojego autorstwa; Modlin wita; gotujemy po nocy; dzień otwarty w moim liceum, polecamy szkołę;
wymarzona i wyczekana zgoda na oddanie organów po śmierci + karta klubu Dawca; Warszawa; wybieramy etykiety na Nutellę i miasto moje part 2. 

8. Ogarnąć wszystkie kwestie związane z moim działem w MiM. 

Rekrutacja póki co skupiona na bliskich mi ludziach, więc jeżeli tylko chcecie dołączyć do działu "Wiedza", to wiecie, co robić. :D 

9.  Obejść przyszkolne tereny. 

Byłam i na cmentarzu, i przy kościele, i przy fontannie. Jest tu ładniej, niż sądziłam; zobaczcie sami: 

fontanna, las, tył głównego budynku szkoły. 

10. Pojechać na wycieczkę do Londynu i się dobrze bawić.

Ambasada była w porządku, aczkolwiek samo spotkanie trwało trochę krótko, wręcz nieproporcjonalnie do ilości czasu spędzonego w autokarze. Niemniej jednak, miałam okazję zobaczyć chyba największą z londyńskich siedzib ambasadorów, przejechać po centrum stolicy Wielkiej Brytanii i pośmiać się ze znajomymi, więc nie był to zmarnowany czas. :D 

ambasada z daleka; domy londyńskie; ambasada z bliska.

11. Uśmiechnąć się do co najmniej 20 lokalnych osób. 

Uśmiechałam się, a oni się oduśmiechali. I tak, trochę więcej radości zapanowało na świecie. Polecam taki eksperyment, można komuś nieźle poprawić humor (i sobie samemu też). :D 

Dzisiaj długo, ale sądzę, że po miesiącu przerwy to wręcz wypada, aby tak było. :D 

Za tydzień będzie również ciekawie, mimo że nadciagają wkrótce egzaminy, więc zapraszam serdecznie!

Trzymajcie się ciepło, korzystajcie z nadchodzącej majówki, cieszcie się, że będziecie mieć wolne, podczas gdy ja się uczę, a maturzyści... Wiedzcie, że Was rozumiem, a stało się to o rok za wcześnie. Trzymajcie kciuki za mnie, ja trzymam za Was. Powodzenia wszystkim i do wkrótce!