Szkolne opowieści... O tym, jak w Anglii uczą muzyki.

Witam po halftermie!

Pierwszy tydzień nauki za nami. Jeszcze... KILKA (tym razem nie zdradzę, kiedy przyjeżdżam, o nie) i znowu Polska, i dom, i Święta. :D

Jak minęła podróż?

Spokojnie i bez problemów... A gdzie tam. Nie będę tutaj się rozpisywać, bo najlepiej opisuje to sytuacja z autobusem, którym miałam podróżować z lotniska do Norwich. Po godzinie czekania (nie było wcześniejszego), okazało się, że spóźni się 45 minut. A potem, że autobus do Ipswich przyjechał pierwszy, zajął stanowisko... I kolejne minuty poleciały. Ale co tam, ostatecznie do szkoły dotarłam. I to żywa, ze wszystkimi bagażami, a nawet z zakupami. :D

...A jak minął pierwszy tydzień?

Szybko. Nie było żadnego rozdrabniania się, jak we wrześniu.Od razu praca, praca, praca. I eseje. I japoński. I historia. I masę innych kwestii, o których już wspominałam albo dopiero to zrobię. O, właśnie: jak o obiecanej wcześniej edukacji muzycznej.

Edukacja muzyczna w Anglii 

Jak ona właściwie wygląda? 

Muzykę można realizować jako przedmiot np. na poziomie A-levels lub w podobnym stylu, jak w polskich szkołach muzycznych: przerabiając program tzw. grade'ów.

Czym są grade? 
Można je porównać do klas szkoły muzycznej. Poniekąd, po prostu stopnie wtajemniczenia muzycznego.

Jest to rozłożone inaczej, niż w Polsce, gdzie mamy szkołę muzyczną I stopnia lub II. Tutaj grade'ów jest 8 i to nie do końca jest tak, że np. 3 klasa szkoły muzycznej w Polsce to grade 3. Trudno to jednoznacznie porównać, bo wiele zależy od m.in. instrumentu czy sposobu nauczania.

Ale, ogólnie, pokuszę się o takie stwierdzenie: poziomy 1-5 odpowiadają programowo szkole muzycznej I stopnia, a poziomy 6-8 szkole muzycznej II stopnia.

Kto ustala przerabiany materiał? 

Materiał zależy od tzw. board, czyli organizacji umożliwiającej zdawanie egzaminu (w Polsce taką jest np. CKE). Każdy board ma inny program nauczania i wymaga nieco innych umiejętności.

Przykładowo, Trinity College London uczy przede wszystkim wykonywania utworów popowych i rockowych, natomiast Associated Board of the Royal Schools of Music - muzyki klasycznej.

Jako, że ja będę zdawać egzaminy ABRSM, skupię się właśnie na nich.



Co się przerabia? 
Gra na instrumentach - na przykładzie fortepianu: 

Na każdym z grade'ów obowiązuje inny sylabus. Jest to zbiór utworów, podzielonych na trzy listy: A, B, C. Z każdej listy wybiera się jeden utwór i ćwiczy się go, aby następnie móc go zagrać na egzaminie.

Na egzaminie gra się też gamy, pasaże, jedno ćwiczenie "na żywca" (bez wcześniejszego przygotowania; bierzesz i grasz) oraz udziela się odpowiedzi na kilka pytań powiązanych z kształceniem słuchu.

Śpiewanie: 
Można uczyć się śpiewania na tej samej zasadzie, co gry na instrumentach.

W tym przypadku, na egzaminie:

- śpiewa się wybraną, tradycyjną piosenkę;

- wykonuje się jedno ćwiczenie bez wcześniejszego przygotowania;

- udziela się odpowiedzi na 4 pytania powiązane z kształceniem słuchu;

- śpiewa się 3-4 wybrane z sylabusa utwory (na poziomach 1-5 są 3; na poziomach 6-8 już 4).

Teoria muzyki: 

Wymagana przy egzaminach z instrumentów lub śpiewu. Aby móc podejść do egzaminów na poziomie 6-8, trzeba mieć co najmniej grade 5 z teorii.

I tutaj nie sprawdzają słuchu muzycznego (bo o tego dotyczą wspomniane wcześniej pytania na egzaminach z instrumentów), a jedynie wiedzę teoretyczną.

A więc, wymagana jest wiedza m.in. o: budowie interwałów, gam, trójdźwięków; rytmie; kadencjach, instrumentach muzycznych.

Trzeba też znać mnóstwo muzycznych terminów pochodzenia włoskiego, a także niemieckiego i francuskiego.


Jak to wygląda w moim przypadku? 
Na początku myślałam o kontynuowaniu nauki gry na fortepianie, ale zdecydowałam jednak, że wolę uczyć się śpiewu.

I tak, gram na pianinach i fortepianach we własnym zakresie, a "profesjonalnie" przygotowuję się do egzaminu na poziomie 7.

Poza tym, jako że w Polsce teoria nauczana jest inaczej, niż tutaj (są audycje muzyczne i kształcenie słuchu, a tu tylko jeden przedmiot), muszę zdobyć grade 5 z teorii muzyki, aby być dopuszczona do egzaminu praktycznego, tj. ze śpiewania.

A ponieważ zapis bywa inny, są terminy pochodzenia z francuskiego i niemieckiego (w Polsce spotkałam się jedynie z włoskimi) i do tego mam braki w słownictwie muzycznym (powiedz mi "z głowy" jak jest "półnuta" albo zaśpiewaj gamę po angielsku, to dostaniesz czekoladę)... Tak, w wolnych chwilach przerabiam sobie wszystkie grade z teorii muzyki. A raczej przeglądam słówka, bo w sumie co nieco wiem.

I tak, skończyłam wczoraj grade 1 i zaczęłam przerabiać 2. Cóż, mam nadzieję, że uda mi się to zdać. :D


I tak, kończę post o muzyce w Anglii na rzecz analizy progu rentowności, trzaskania zadanek z różniczek, czytaniu o Napoleona, japońskich krzaczków i innych dziwnych rzeczy, którymi przyszło mi się tu zajmować. To wszystko jest ciekawe - to raz. Dwa, nie trzeba się zastanawiać, czemu w internacie jest tak cicho w weekend. Ach, tak, 90% mieszkańców pojechało do domu, zapomniałam.

Dobra, nie ma co marudzić, przynajmniej nikt mnie nie obudzi majstrując przy mikrofalówce albo urządzając wędrówki ludów o szóstej rano. Weekend, ach to Ty. :D

A żeby nawiązać do kwestii muzycznej:

Trzymajcie się ciepło, nie dajcie się jesieni i ciemności zapadającej zanim się zdąży wrócić ze szkoły do domu!

Im szybciej nadejdzie grudzień, tym szybciej... eee... długość dnia zacznie się wydłużać, zanim skracać. :D
Pozdrawiam wszystkich!